บาคาร่า แนวคิดที่ว่าความสามารถด้านนวัตกรรมของประเทศกำลังพัฒนาสามารถ ‘ก้าวกระโดด’ และไล่ตามประเทศที่พัฒนาแล้วโดยไม่ต้องลงทุนในการวิจัยขั้นพื้นฐาน ถือเป็นมุมมองที่โชคร้ายแต่ยังคงมีอยู่อย่างต่อเนื่อง ซึ่งมีแนวโน้มว่าจะยืดเวลาการพึ่งพาหน่วยงานภายนอกตาม Venni V Krishna ศาสตราจารย์ด้านนโยบายวิทยาศาสตร์ที่ Jawaharlal Nehru University ในนิวเดลี“ไม่มีทางลัดสู่การพัฒนาผ่านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี นอกจากนโยบายสาธารณะที่เข้มแข็งและการสนับสนุนจากรัฐในการวิจัยขั้นพื้นฐานที่มุ่งเน้นหรือชี้นำ”
เขากล่าวกับผู้เชี่ยวชาญด้านนโยบายการศึกษาและการวิจัยระดับสูง
ในการประชุมโต๊ะกลมผู้เชี่ยวชาญในเมืองเดอร์บันซึ่งประชุมกันเพื่อระบุหัวข้อสำหรับการวิจัยใหม่ , โครงการอุดมศึกษา การพัฒนา และนวัตกรรม – RHEDI – โครงการ
ในการนำเสนอภายใต้หัวข้อ “Institutional Leadership and Management of Research and Innovation Policy” กฤษณะกล่าวว่านโยบายวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและนวัตกรรม และบทบาทของการสนับสนุนจากรัฐบาลนั้น “สำคัญมาก”
“ไม่มีทางลัดหากติดตามเศรษฐกิจเกิดใหม่อย่างระมัดระวัง การไกล่เกลี่ยของรัฐมีบทบาทสำคัญในการสร้างขีดความสามารถด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ”
เขากล่าวว่าการพึ่งพากลไกตลาดมากเกินไปทำให้เกิดการบิดเบือนลำดับความสำคัญของการวิจัยในสถาบันวิจัย กฤษณะกล่าวว่ามีความต้องการระดับชาติที่แต่ละประเทศประสบซึ่งมีความสำคัญมากกว่าความต้องการของตลาดหรือหน่วยงานภายนอก
การกำหนดลำดับความสำคัญของการวิจัย
การกำหนดลำดับความสำคัญของการวิจัยสำหรับการวิจัยขั้นพื้นฐานที่มุ่งเน้นหรือชี้นำจึงเป็นความรับผิดชอบที่สำคัญสำหรับผู้จัดการและผู้นำการวิจัย
“ประเทศต่างๆ ไม่สามารถใช้หลายพื้นที่และหลายภาคส่วนในห้องปฏิบัติการวิจัยสาธารณะได้
พวกเขาต้องทำงานในภาคส่วนสำคัญระดับประเทศ”
ตัวอย่างเช่น ในประเทศแอฟริกา ภาคส่วนเหล่านี้รวมถึงการเกษตร สุขภาพ วิทยาศาสตร์ชีวภาพ และอื่นๆ “หากไม่มีการสร้างฐานการวิจัยในโดเมนเหล่านี้ การพึ่งพาอาศัยจากภายนอกหรือจากต่างประเทศจะดำเนินต่อไป ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อประเทศกำลังพัฒนา”
“ความช่วยเหลือหรือความร่วมมือไม่ใช่การแทนที่ความสามารถในท้องถิ่น” เขากล่าวย้ำในการสัมภาษณ์ครั้งต่อๆ ไปกับUniversity World News
เกี่ยวกับความสำคัญของนโยบายสนับสนุนระดับชาติ เขากล่าวว่า “รัฐบาลไม่ได้ลงทุนเพียงพอในการวิจัย ลำดับความสำคัญไม่ถูกต้องเสมอไป มีความจำเป็นต้องทำให้นักการเมืองอ่อนไหวต่อประเด็นเหล่านี้และใช้เวลาน้อยลงในการพูดคุยกันเองในฐานะนักวิชาการ”
จากมุมมองของนโยบาย การไม่มีผู้มีบทบาทสำคัญของรัฐบาลจากการอภิปรายใดๆ เกี่ยวกับบทบาทของการวิจัยและนวัตกรรมในการพัฒนาเป็น “ช่องว่างขนาดใหญ่” เขากล่าว
การปฏิวัติทางวิชาการ
ก่อนหน้านี้ กฤษณะบอกกับที่ประชุมโต๊ะกลมว่าการคาดหวังให้มหาวิทยาลัยในแอฟริกาเข้ามามีบทบาทในการสร้างสรรค์นวัตกรรมโดยไม่ได้กำหนดความสามารถในการวิจัยก่อนเป็นเรื่องที่ไม่สมจริง
เขาอธิบาย ทั่วโลก วิชาชีพวิชาการและมหาวิทยาลัยต่างๆ ได้ผ่านการปฏิวัติทางวิชาการครั้งใหญ่มาแล้วสามครั้ง
คนแรกเห็นการแนะนำและการปรับสถาบันของการสอนซึ่งเกิดขึ้นส่วนใหญ่ในศตวรรษที่ 11 และ 12 ในยุโรป – แต่ก่อนหน้านั้นในอินเดีย ครั้งที่สองในช่วงต้นทศวรรษ 1800 มีการวิจัยเพิ่มเติมในหน้าที่การสอน ดังที่เห็นในเบอร์ลินและรู้จักกันในชื่อการปฏิวัติ Humboldtian
และช่วงที่สามเป็นช่วงร่วมสมัยที่ได้เห็นนวัตกรรมเพิ่มเข้ามาในการสอนและการวิจัยในสิ่งที่อธิบายว่าเป็นแนวทางแบบเกลียวสามชั้น
“มหาวิทยาลัยในแอฟริกาพร้อมที่จะรับบทบาทของนวัตกรรมและแบบจำลอง Triple Helix โดยไม่บรรลุเป้าหมาย Humboldtian ก่อนหรือไม่” เขาถามก่อนที่จะโต้แย้งว่าเฉพาะมหาวิทยาลัยที่มีการวิจัยเป็นหลักเท่านั้นที่ควรใช้นวัตกรรม
“ควรให้ความสำคัญในการบรรลุเป้าหมายของ Humboldtian ในด้านการสอนและการวิจัยที่เข้มข้นและความเป็นเลิศอย่างน้อย 25% ถึง 30% ของมหาวิทยาลัยในประเทศ” บาคาร่า
